Time flies
Door: Cerise
17 November 2014 | Ghana, Takoradi
Precies 4 weken geleden was ik nu onderweg naar Schiphol om naar Takoradi te vliegen. Ik kan niet geloven dat ik al zolang hier zit, voor mijn gevoel ben ik net gearriveerd en ik ontdek elke dag nog nieuwe dingen en leer weer nieuwe mensen kennen. Voor ik het vergeet wil ik iedereen bedanken voor alle leuke reacties en berichtjes trouwens. Het is altijd fijn om te merken dat mensen thuis aan je denken en je niet vergeten terwijl je ver weg in een ander continent zit.
De leraren staking is eindelijk over en dat betekent dat de kinderen weer gewoon naar school kunnen. Afgelopen week hebben we de Reading club weer opgestart. Deze club houdt in dat kinderen die niet kunnen lezen (of erg slecht) les krijgen van mij of of een Ghanese leerkracht om ze verder te helpen. Op de scholen hebben ze namelijk geen tijd en geen systeem om de kinderen die achter blijven toch op niveau te krijgen. De start ging nogal traag, veel kinderen die geselecteerd waren kwamen niet opdagen of kwamen zo laat dat er nog maar 15 minuten over waren. Daarom had ik besloten een brief te maken voor de ouders en ben ik met de leerkracht mee naar school gegaan om de brieven persoonlijk uit de delen aan de kinderen en ze nogmaals te vragen om voor schooltijd voor de extra begeleiding te komen. Daarnaast heb ik met de schooldirecteur gepraat om te vragen of zij de leerlingen ook nog extra wilde stimuleren om langs te komen. Deze kinderen zitten op een openbare school en die werken met sessies. Deze kinderen hebben allemaal de middagsessie en dat houdt in dat ze de hele ochtend vrij zijn en dus makkelijk naar het centrum kunnen komen voor de extra hulp. Mijn bezoek en de brieven bleken een succes, want de dag erop kwamen er flink wat kinderen voor de reading club. Het is erg leuk om te doen, sommige kinderen kunnen nog helemaal niets als ze beginnen en je ziet ze per sessie met sprongen vooruit gaan. Daarnaast heb ik de afgelopen zaterdag activiteiten begeleidt en dit was een groot succes. We hebben gepuzzeld en we hebben een tekenopdracht gedaan naar aanleiding van een verhaal. Afgelopen zaterdag kwamen er wel 65 kinderen op de activiteit af en ze waren alle 65 echt doodstil toen ik het verhaal van de prinses op de erwt voorlas. Dit terwijl de leeftijd echt varieert van 7 tot 15 jaar, blijkbaar houden toch echt alle kinderen nog van voorlezen, zeker als het niet gebruikelijk is in de cultuur!
Naast het werk, heb ik nu ook een sociaal leven opgebouwd in Takoradi. Ik ga regelmatig wat eten of drinken met mensen. Loop ik hard met een groepje en vanmiddag ga ik me samen met iemand inschrijven voor de sportschool (als je je samen inschrijft krijg je een hoop korting, en als echte Hollander wil je natuurlijk alle voordeeltjes meepakken...) Op zondag gaan we vaak met een groep naar een prachtig strand om een klein uurtje rijden. De afstand is niet erg groot, maar de helft van de tijd rijdt je over een soort zandweg (eigenlijk meer een bospad, aangezien je door een soort doolhof met jungle omgeving rijdt, met rare haarspeldbochten en bordjes die je niet meer kan zien omdat er planten overheen groeien ) met enorme kuilen of juist bergen om vervolgens rakelings langs wat echt Afrikaanse huisjes te rijden met een dak van stro en muren die beplakt zijn met aarde. Het is de rit toch zeker waard, want eenmaal aangekomen heb je een prachtig strand zo goed als voor jezelf en kan je kreeft eten voor minder dan 8 euro. Mijn Engels wordt ook met de dag beter. Op het werk ben ik namelijk de hele dag dingen in het Engels aan het maken of in het Engels aan het lesgeven en communiceren. Daarnaast komt de expat community van over de hele wereld, dus spreken we onderling vrijwel altijd Engels. Al blijft het erg leuk om met Zuid-Afrikanen te bakkeleien over Nederlandse/Afrikaanse woorden en de uitspraak en de spelling hiervan. Ook leer ik veel over gewoontes, culturen en regels in andere landen en we hebben toch allemaal met elkaar gemeen dat we toch veel van de Afrikaanse cultuur nooit zullen gaan begrijpen! Zo had ik een tijdje geleden een afspraak voor een ouderbijeenkomst op een basisschool. we wilden om 10 uur beginnen, dus hadden we aan de ouders gevraagd er om 9.30 uur te zijn (we hielden dus al rekening met de Afrikaanse tijd). De ouders kwamen langzaam, een voor een binnendruppelen en sommige waren erg verbaasd toen we om 11.30 uur zeiden dat ze toch wel een beetje laat waren! Daar ga ik dus nooit aan kunnen wennen....
Het leven hier bevalt me dus wel, het is heerlijk om elke dag wakker te worden in 30 graden en met een zonnetje. Het is fijn om te zien dat mijn werk echt bijdraagt aan de ontwikkeling van de kinderen. En daarbij heb ik het erg gezellig met de mensen hier in de stad. Het enige wat mijn leven hier nog wat beter zou maken, is een reorganisatie van het energiebedrijf. Niks vervelender dan geen stroom hebben namelijk. Ik kan best prima leven zonder licht (ja ook 's avonds stoort het me niet meer, ik heb mijn ipad met een hoop boeken, mijn laptop met een lading films en series en anders kan ik nog altijd de deur uit gaan en een plek opzoeken met een generator), maar slapen met 30 graden en geen mogelijkheid om de airco of de ventilator aan te zetten is toch niet erg prettig. Maar ach liever te warm dan regen en kou in Nederland!
Liefs,
Cerise
De leraren staking is eindelijk over en dat betekent dat de kinderen weer gewoon naar school kunnen. Afgelopen week hebben we de Reading club weer opgestart. Deze club houdt in dat kinderen die niet kunnen lezen (of erg slecht) les krijgen van mij of of een Ghanese leerkracht om ze verder te helpen. Op de scholen hebben ze namelijk geen tijd en geen systeem om de kinderen die achter blijven toch op niveau te krijgen. De start ging nogal traag, veel kinderen die geselecteerd waren kwamen niet opdagen of kwamen zo laat dat er nog maar 15 minuten over waren. Daarom had ik besloten een brief te maken voor de ouders en ben ik met de leerkracht mee naar school gegaan om de brieven persoonlijk uit de delen aan de kinderen en ze nogmaals te vragen om voor schooltijd voor de extra begeleiding te komen. Daarnaast heb ik met de schooldirecteur gepraat om te vragen of zij de leerlingen ook nog extra wilde stimuleren om langs te komen. Deze kinderen zitten op een openbare school en die werken met sessies. Deze kinderen hebben allemaal de middagsessie en dat houdt in dat ze de hele ochtend vrij zijn en dus makkelijk naar het centrum kunnen komen voor de extra hulp. Mijn bezoek en de brieven bleken een succes, want de dag erop kwamen er flink wat kinderen voor de reading club. Het is erg leuk om te doen, sommige kinderen kunnen nog helemaal niets als ze beginnen en je ziet ze per sessie met sprongen vooruit gaan. Daarnaast heb ik de afgelopen zaterdag activiteiten begeleidt en dit was een groot succes. We hebben gepuzzeld en we hebben een tekenopdracht gedaan naar aanleiding van een verhaal. Afgelopen zaterdag kwamen er wel 65 kinderen op de activiteit af en ze waren alle 65 echt doodstil toen ik het verhaal van de prinses op de erwt voorlas. Dit terwijl de leeftijd echt varieert van 7 tot 15 jaar, blijkbaar houden toch echt alle kinderen nog van voorlezen, zeker als het niet gebruikelijk is in de cultuur!
Naast het werk, heb ik nu ook een sociaal leven opgebouwd in Takoradi. Ik ga regelmatig wat eten of drinken met mensen. Loop ik hard met een groepje en vanmiddag ga ik me samen met iemand inschrijven voor de sportschool (als je je samen inschrijft krijg je een hoop korting, en als echte Hollander wil je natuurlijk alle voordeeltjes meepakken...) Op zondag gaan we vaak met een groep naar een prachtig strand om een klein uurtje rijden. De afstand is niet erg groot, maar de helft van de tijd rijdt je over een soort zandweg (eigenlijk meer een bospad, aangezien je door een soort doolhof met jungle omgeving rijdt, met rare haarspeldbochten en bordjes die je niet meer kan zien omdat er planten overheen groeien ) met enorme kuilen of juist bergen om vervolgens rakelings langs wat echt Afrikaanse huisjes te rijden met een dak van stro en muren die beplakt zijn met aarde. Het is de rit toch zeker waard, want eenmaal aangekomen heb je een prachtig strand zo goed als voor jezelf en kan je kreeft eten voor minder dan 8 euro. Mijn Engels wordt ook met de dag beter. Op het werk ben ik namelijk de hele dag dingen in het Engels aan het maken of in het Engels aan het lesgeven en communiceren. Daarnaast komt de expat community van over de hele wereld, dus spreken we onderling vrijwel altijd Engels. Al blijft het erg leuk om met Zuid-Afrikanen te bakkeleien over Nederlandse/Afrikaanse woorden en de uitspraak en de spelling hiervan. Ook leer ik veel over gewoontes, culturen en regels in andere landen en we hebben toch allemaal met elkaar gemeen dat we toch veel van de Afrikaanse cultuur nooit zullen gaan begrijpen! Zo had ik een tijdje geleden een afspraak voor een ouderbijeenkomst op een basisschool. we wilden om 10 uur beginnen, dus hadden we aan de ouders gevraagd er om 9.30 uur te zijn (we hielden dus al rekening met de Afrikaanse tijd). De ouders kwamen langzaam, een voor een binnendruppelen en sommige waren erg verbaasd toen we om 11.30 uur zeiden dat ze toch wel een beetje laat waren! Daar ga ik dus nooit aan kunnen wennen....
Het leven hier bevalt me dus wel, het is heerlijk om elke dag wakker te worden in 30 graden en met een zonnetje. Het is fijn om te zien dat mijn werk echt bijdraagt aan de ontwikkeling van de kinderen. En daarbij heb ik het erg gezellig met de mensen hier in de stad. Het enige wat mijn leven hier nog wat beter zou maken, is een reorganisatie van het energiebedrijf. Niks vervelender dan geen stroom hebben namelijk. Ik kan best prima leven zonder licht (ja ook 's avonds stoort het me niet meer, ik heb mijn ipad met een hoop boeken, mijn laptop met een lading films en series en anders kan ik nog altijd de deur uit gaan en een plek opzoeken met een generator), maar slapen met 30 graden en geen mogelijkheid om de airco of de ventilator aan te zetten is toch niet erg prettig. Maar ach liever te warm dan regen en kou in Nederland!
Liefs,
Cerise
-
17 November 2014 - 17:42
Corrie:
Ja Cerise wrijf het er maar lekker in hoor, idd vochtig/nat en fris/koud in ons landje, en jij klagen over warmte pffttttt, kan het me best voorstellen hoor, om te slapen is enige verkoeling wel lekker.
Hier in de polder gaat alles zijn gangetje, op de hoek, bij Koos en Suus zijn ze hard aan het wetk om een nieuwe schuur op het erf te krijgen, in het huis van Minique en Pieter zijn Linda en Mitchel nog altijd aan het werk om er hun eigen huisje van te maken, verder weet ik het niet zo goed, loop niet steeds rond om te zien of er iets veranderd. Sinterklaas is met zijn Zwarte Pieten veilig gearriveerd, en naar onzin Pieten probeer ik niet te luisteren. Rob is bij Sjors aan het werk, die krijgt zijn praktijk aan huis (welnessmassage).
Meis blijf van die leuke verhalen schrijven, en fijn dat je nu al resultaten kan zien, goed bezig, en dat strand mmmmmm........ Ik benijd je.
Maar wij zien over een week of 8 ook weer strand, niet zo warm als bij jou, maar toch steane.
Zo een heel onzinverhaal vanuit de Beemster.
Liefs Corrie en oh ja natuurlijk ook Rob ;) -
17 November 2014 - 21:10
Paps:
Het lieverd, wat leuk dat jouw activiteiten een enorm succes zijn. Fijn om nu al de vruchten te plukken van je inzet en enthousiasme want dat heb jij zeker en draagt dat blijkbaar zeer goed over.
Fijn dat je op de stroomloze momenten wat boeken en/of films kunt lezen wn kijken op je MacBook. Ben zoooo benieuwd hoe je daar zit lieverd?
Ik heb me voorgenomen het niet te vaak te zeggen maar zo nu en dan ga ik het toch zeggen : mis je maar, ben ook zo trots en hou van jou..........
Liefs,
Pappie -
17 November 2014 - 21:30
Monica Van Veen:
Hi Cerise, leuk en interessant om je verhalen te lezen. Goed dat je veel kan bijdragen aan de ontwikkeling van de kinderen en dat je daar zo enthousiast mee bezig bent. Zo te lezen voel je je erg thuis daar in het verre Afrika. Hier gaat alles goed. Sinterklaas en Kerst nadert. Het is lang redelijk goed weer geweest, maar het begint nu echt herfst te worden. Anders dan bij jou in het warme Ghana. Blijf genieten van je leven daar en blijf ons op de hoogte houden. Liefs, Monica -
18 November 2014 - 20:14
Mam:
Hoi lieverd,
wat heb je weer een leuk stukje geschreven. Zoals jij het beschrijft lijkt het net of we bij jou zijn. Je bent echt met een missie naar Ghana gegaan en je gedrevenheid maakt iedereen enthousiast daar. Het moet een heel fijn gevoel zijn dat je zo gewaardeerd wordt en het is geweldig dat je ook vooruitgang bij de kinderen ziet. Je doet zo enorm veel ervaring op! Wij missen je enorm hier, maar we zijn enorm trots op jou! Gelukkig kunnen we nu face-timen en bellen, als ik je stemmetje hoor, leef ik helemaal op Love You!!!!.
Tot gauw weer lieverd! Dikke kussen van Ed , Ter en mam -
18 November 2014 - 21:44
Anja Segers:
Hallo lieve Cerise,
het heeft even geduurd, maar we hebben je eindelijk gevonden. Het is weer genieten van al je mooie verhalen en belevenissen. Met al die leuke foto's er bij, ben je toch nog een beetje dichtbij ons.
Hoewel het voor ons een vakantie was, herkennen we ook dat heerlijke Afrika gevoel. Onze vakantie in Zuid Afrika is geweldig geweest, vooral de safari's in het Krugerpark en Hluhluwe, alle dieren gezien die we zochten. Heb je in Ghana ook natuurparken en wilde dieren?
In ieder geval wel prachtige stranden, wauw! Je appartement is ook ontzettend luxe, wij maar denken dat je weer buiten in de natuur moet...Ontzettend leuk om te lezen dat je meteen zo welkom ontvangen bent en geaccepteerd wordt. Alleen dan kun je ook iets bereiken, heel knap dat het meteen zo goed lukt!
Wat een gave ervaring is het nu alweer voor je. Heel veel succes met al je verdere plannen en geniet er van!
Heel veel liefs van Peter en Anja en je neven.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
