Back to Basic

Terug naar het normale leven... Geen ouders meer op bezoek, geen rondreisjes meer en niet langer illegaal in Ghana. Mijn paspoort moest voor mijn visum verlenging worden opgestuurd naar Accra. Vervolgens duurde het 2 weken voor ik wat terug hoorde en nog eens een week voor ik mijn paspoort terug had. Ondertussen was mijn visum dus verlopen en was ik zelfs paspoortloos (niet het allerfijnste gevoel haha). Gelukkig is alles goed gekomen en kan ik rustig de laatste periode hier in Ghana afmaken.

Het penpalproject is helemaal af. De kinderen hebben prachtige collages gemaakt over Takoradi en deze zijn meegenomen naar Nederland om te worden samengevoegd met de collages van de Nederlandse kinderen en te bundelen in een boek. Daarnaast heb ik de nieuwe activiteiten kaarten die ik heb gemaakt in de bibliotheek geinstalleerd en ben ik druk bezig met het interviewen van leerkrachten. Met mijn reading club kindjes heb ik nieuw e-learning materiaal van Squla uitgeprobeerd. Wat een ervaring, ik vertelde de kids dat ik een verrassing voor ze had en toen ik ze meenam naar de computers en die stralende gezichtjes zag voelde ik de bui al aankomen.. Ze hadden nog nooit een computer aangeraakt! Gespannen gingen ze aan de slag, maar doordat het echt de allereerste keer op een computer was, was het niet de leerstof die de uitdaging vormde, maar meer het hanteren van de muis. Het bleek namelijk nog best lastig om te klikken en te slepen! Aan het einde van de sessie lukte het echter alle kinderen en ik werd even flink omhelst en geknuffeld als bedankje voor het werken met de computers. Het bleek namelijk zo te zijn dat de kinderen wel degelijk ICT les hebben op school, maar dat de school geen computers tot zijn beschikking heeft! Ze krijgen dus alleen theorie en hebben nog nooit iets in de praktijk uitgevoerd. Gelukkig kunnen de oudere kinderen tijdens hun ICT-lessen naar To Be komen, maar voor deze kleintjes is het dus allemaal nog best lastig. We hebben trouwens een generator bij To Be sinds een aantal weken! Wat een uitkomst en een opluchting! Nu kunnen de computerlessen tenminste doorgaan, kunnen de kinderen boeken lenen en terugbrengen en kunnen de ventilatoren aan op warme dagen. Helaas is wel de vorige bibliothecaris een paar weken terug gestopt en hebben we een nieuwe. Dit betekent dat ik weer alles opnieuw moet uitleggen en ervoor moet zorgen dat de nieuwe bibliothecaris de zaterdagactiviteiten onder de knie krijgt voordat ik wegga. Gelukkig zie ik dat deze man erg veel om de ontwikkeling van de kinderen geeft en hij besteed veel individuele aandacht aan de kinderen die in het centrum komen lezen. Nellie is afgelopen week langs gekomen met verschillende mensen en zij hebben een carriere project gelanceerd. Het bleek dat veel mensen in Ghana geen idee hebben van de mogelijkheden qua banen en dit project moet ervoor zorgen dat de kinderen en hun ouders inzien dat er meer banen zijn dan verpleegster of bananenverkoper. Ben benieuwd hoe dit project verder zal verlopen!

Dan is het natuurlijk nog Pasen geweest. Voor Pasen werd ik uitgenodigd door de school van het penpal project om hun Paasviering bij te wonen. De kinderen hadden allemaal een palmtak en marcheerden al zingend door de buurt. Vervolgens verzamelde ze klas bij klas op het schoolplein en gaven een zang en dans show voor mij! Het meest indrukwekkende vond ik eigenlijk nog wel dat ze naderhand terug naar hun klas moesten marcheren. De kinderen liepen als geoliede machines in een keurige rij met statige koppies terug naar hun klas (ja, ook de kleuters!!). Op goede vrijdag belandde ik spontaan na een gezellig avondje in het Atlantic hotel bij een lokaal nieuw eettentje. We zaten in de taxi naar huis toen we langs het tentje reden en zagen dat er een band optrad en er mensen aan het dansen waren. Halsoverkop lieten we de taxi stoppen en besloten we daar nog even een drankje en een dansje te doen. De band was erg goed en speelde veel bekende lokale hits. Het was ook erg leuk dat we de enige buitenlanders waren en wat van de lokale Paasviering meekregen. Pasen is hier namelijk een hele happening. Er worden overal feesten georganiseerd door bedrijven, kerken en clubs en over het algemeen gaan de Ghanezen tijdens Pasen meer los dan tijdens kerst of oud en nieuw. Om die reden besloten we ook om het lange weekend niet in Busua door te brengen. Daar waren grote feesten georganiseerd en de verhalen gingen al rond dat het erg druk was, dat je moest oppassen voor zakkenrollers en dat het goed mogelijk was dat er mensen (bijna) verdronken in zee. Ik besloot daarom met 3 vrienden naar een ander resort te gaan op zo'n 30 minuten wandelen van Busua. Dit was een erg goede keuze. De accommodatie was leuk, het eten was goed en de drank goedkoop (een pina colada uit een verse kokosnoot voor slechts 2 euro). Erg fijn om even buiten Takoradi te zijn en te relaxen aan het strand.

Een minder leuke ontwikkeling hier is dat ik sinds mijn vorige blog wekelijks afscheid moet nemen van mensen hier. Veel mensen vertrekken weer richting hun thuisland en de club wordt steeds kleiner. Uiteindelijk zullen er natuurlijk genoeg nieuwe mensen komen, maar voor mij is het best naar om steeds weer afscheid te nemen. Voordeel hiervan is wel dat ik al uitnodigingen heb voor bezoekjes over de hele wereld! Met de stroom gaat het langzaamaan iets beter. Het lijkt erop dat ze zijn afgestapt van het 24 uur geen stroom schema. Voordeel is dat we nu dagelijks meer uren stroom hebben, nadeel is dat het nu totaal onvoorspelbaar is.. Je weet dus nooit wanneer je stroom gaat uitvallen en hoelang het duurt voor het weer terugkomt. Dit kan variëren tussen 1 minuut en 24 uur om het makkelijk te maken.. De regentijd is hier ook begonnen, ik had verwacht dat dit zou betekenen dat het wat koeler zou zijn, maar integendeel. Het is nu nog benauwder en zweteriger, maar er valt af en toe een flinke regenbui. Ook dit is totaal onvoorspelbaar, dus denk maar niet dat je je was veilig buiten kunt hangen wanneer de stroom weer uitvalt en je je was wilt drogen. Het kan dagen lang zonnig en droog zijn, maar het kan ook plotseling een half uurtje stortregenen. Daarnaast heb ik nog nooit zoveel bliksem gezien tijdens onweersbuien en zijn de donderslagen gigantisch luid (Deze stormen vinden altijd 's nachts plaats, dus je schrikt ineens wakker van een enorme klap om vervolgens met kloppend hart te ontdekken dat het maar gewoon onweer is).

Dit was het weer voor nu. Ik heb nog lekker 7 weken hier voordat ik terug ben in Nederland en die moet ik maar vol gaan benutten! Geniet van de lente in Nederland en houd wat mooie zonnige dagen over voor als ik terug ben!

Liefs,

Cerise